I. POSTANOWIENIA OGÓLNE

§ 1.

1. Niniejszy Regulamin Pracy, wprowadzony na podstawie art. 104 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (zwanej dalej: „Kodeksem pracy”), ustala organizację i porządek w procesie pracy w United Brands of Business Sp. z o. o. z siedzibą w Warszawie, oraz związane z tym prawa i obowiązki pracodawcy i pracowników.

2. Regulamin Pracy jest wewnętrznym aktem prawnym ustalającym organizację i porządek pracy w United Brands of Business Sp. z o. o. i obowiązuje wszystkich pracowników United Brands of Business Sp. z o. o., zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, bez względu na rodzaj wykonywanej pracy i zajmowane stanowisko.

3. W sprawach związanych ze stosunkiem pracy, nie uregulowanych szczegółowo niniejszym Regulaminem Pracy, zastosowanie mają przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw i aktów wykonawczych z zakresy prawa pracy.

4. Pracodawca zapoznaje z treścią niniejszego Regulaminu Pracy każdego przyjmowanego do pracy pracownika przed rozpoczęciem przez niego pracy, a pracownik potwierdza znajomość Regulaminu Pracy swoim podpisem w treści umowy o pracę.

§ 2.

Ilekroć w Regulaminie Pracy jest mowa o:

1) przepisach prawa pracy – oznacza to Kodeks pracy oraz przepisy wydane na jego podstawie;

2) pracodawcy – oznacza to United Brands of Business Sp. z o. o. z siedzibą w Warszawie, wpisaną do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem: KRS 0000366088, REGON: 280546087, NIP: 9522117987;

3) pracodawcy użytkowniku – oznacza to pracodawcę lub podmiot niebędący pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy wyznaczający zadania pracownikowi skierowanemu przez agencję pracy tymczasowej i kontrolujący ich wykonanie;

4) pracowniku – oznacza to osobę zatrudnioną na podstawie umowy o pracę, bez względu na zajmowane stanowisko oraz bez względu na rodzaj wykonywanej pracy;

5) pracowniku tymczasowym – oznacza to pracownika zatrudnionego przez agencję pracy tymczasowej wyłącznie w celu wykonywania pracy tymczasowej na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy użytkownika;

6) przełożonym – oznacza to osobę uprawnioną do wykonywania bezpośredniego nadzoru i kierownictwa nad wykonywaniem obowiązków przez pracowników, a w szczególności do wydawania mu poleceń dotyczących pracy;

7) Regulaminie Pracy – oznacza to niniejszy regulamin;

8) tajemnicy przedsiębiorstwa pracodawcy – oznacza to nieujawnione przez pracodawcę do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne lub inne posiadające wartość gospodarczą, rodzajowo określone na piśmie przez pracodawcę i podane do wiadomości pracowników.

II. PODSTAWOWE OBOWIĄZKI PRACOWNIKA I PRACODAWCY

§ 3.

1. Pracodawca ma w szczególności obowiązek:

1) zaznajomić pracowników podejmujących pracę z:

a. zakresem obowiązków, sposobem wykonywania pracy na wyznaczonym stanowisku pracy oraz podstawowymi uprawnieniami pracowniczymi;

b. przepisami bhp oraz przeciwpożarowymi;

c. przepisami dotyczącymi przestrzegania tajemnicy służbowej;

2) organizować pracę w sposób zapewniający pełne wykorzystanie czasu pracy;

3) zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy oraz prowadzić szkolenia na ten temat;

4) terminowo i prawidłowo wypłacać wynagrodzenia;

5) prowadzić dokumentację pracowniczą i akta osobowe pracowników;

6) przyjąć i stosować obiektywne i sprawiedliwe kryteria oceny pracowników;

7) umożliwić pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

2. Pracodawca zapoznaje pracownika z treścią regulaminu pracy przed rozpoczęciem przez niego pracy oraz każdorazowo na życzenie pracownika. Regulamin pracy będzie znajdował się do wglądu w dziale kadr lub zostanie opublikowany na stronie internetowej Pracodawcy.

§ 4.

1. Pracownik jest obowiązany wykonywać pracę sumiennie i starannie, przestrzegać dyscypliny pracy oraz stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa pracy lub umową o pracę.

2. Pracownik ma w szczególności obowiązek:

1) rzetelnie i efektywnie wykonywać pracę, zgodnie z zakresem obowiązków oraz poleceniami przełożonego;

2) przestrzegać ustalonego w zakładzie czasu pracy;

3) przestrzegać ustalonego w zakładzie porządku i Regulaminu Pracy;

4) przestrzegać ustalonego w zakładzie pracodawcy użytkownika porządku i regulaminu pracy;

5) przestrzegać przepisów i zasad bhp oraz przeciwpożarowych;

6) przestrzegać w zakładzie pracodawcy użytkownika przepisów i zasad bhp oraz przeciwpożarowych;

7) przestrzegać w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego, okazywać koleżeński stosunek wobec współpracowników;

8) dbać o dobro zakładu pracy, chronić jego mienie i użytkować je zgodnie z przeznaczeniem;

9) zachowywać porządek na swoim stanowisku pracy;

10) zachowywać porządek i czystość we wszystkich pomieszczeniach;

11) zachowywać w tajemnicy informacje, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, a w szczególności: przechowywać dokumenty

(narzędzia i materiały) w miejscu do tego przeznaczonym, po zakończeniu pracy odpowiednio zabezpieczyć dokumenty, narzędzia i materiały.

3. Pracownik nie może w zakresie ustalonym odrębną umową prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy, a zwłaszcza: prowadzić działalności gospodarczej konkurencyjnej wobec pracodawcy, świadczyć pracy w ramach stosunku pracy lub na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego działalność konkurencyjną wobec pracodawcy.

§ 5.

Ciężkim naruszeniem podstawowych obowiązków pracowniczych w rozumieniu art. 52 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy jest:

1) złe lub niedbałe wykonywanie pracy, które mogłoby narazić pracodawcę na szkodę;

2) brak należytej dbałości o mienie pracodawcy prowadzące do jego utraty lub uszkodzenia, w szczególności rażąca niedbałość o maszyny, narzędzia i powierzone materiały;

3) wykonywanie prac niezwiązanych ze stosunkiem pracy, w szczególności wykorzystywanie mienia pracodawcy do celów nie związanych z pracą;

4) nie stawienie się do pracy bez usprawiedliwienia, częste spóźnianie się lub samowolne opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia;

5) stawienie się do pracy w stanie nietrzeźwości lub po spożyciu innego środka odurzającego albo spożywanie alkoholu lub innego środka odurzającego w miejscu pracy;

6) uporczywe naruszanie przepisów i zasad bhp oraz przepisów przeciwpożarowych,

7) wykonywanie pracy zarobkowej w okresie orzeczonej w zwolnieniu lekarskim niezdolności do pracy lub zawinione wykorzystywanie zwolnienia lekarskiego od pracy w sposób rażąco niezgodny z jego celem;

8) działania lub zachowania uznane w Kodeksie pracy za mobbing;

9) naruszenie zasad ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa pracodawcy;

10) nieprzestrzeganie obowiązku trzeźwości w czasie i miejscu pracy;

11) narażenie pracodawcy działaniem lub zaniechaniem działania na szkodę;

12) usiłowanie wyłudzenia lub wyłudzenie nienależnych świadczeń z ubezpieczenia społecznego lub innych świadczeń pracowniczych.

III. PORZĄDEK I ORGANIZACJA PRACY;

§ 6.

1. Podczas przebywania na terenie zakładu pracy pracodawcy, pracownicy zobowiązani są do bezwzględnego przestrzegania zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów przeciwpożarowych.

2. Podczas przebywania na terenie zakładu pracy pracodawcy użytkownika, pracownicy zobowiązani są do bezwzględnego przestrzegania zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów przeciwpożarowych.

3. Pracownik obowiązany jest stawić się w miejscu pracy w takim czasie, aby w porze rozpoczęcia pracy znajdował się na stanowisku pracy w gotowości do jej wykonywania.

4. Praca może być wykonywana całkowicie lub częściowo w miejscu wskazanym przez pracownika i każdorazowo uzgodnionym z pracodawcą, w tym pod adresem zamieszkania pracownika, w szczególności z wykorzystaniem środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość (praca zdalna).

5. Zasady wykonywania pracy zdalnej określa się w porozumieniu zawieranym między pracodawcą i pracownikiem.

6. Zamiar opuszczenia miejsca wykonywania pracy, pracownik jest obowiązany zgłosić przełożonemu, a opuszczenie przez pracownika miejsca wykonywania pracy w godzinach pracy bez uprzedniej zgody przełożonego będzie traktowane jako nieobecność nieusprawiedliwiona.

7. W związku z ustaniem stosunku pracy pracownik jest zobowiązany do:

1) rozliczenia się z mienia powierzonego przez pracodawcę, a w szczególności sprzętu, materiałów, urządzeń i środków pieniężnych;

2) zdania protokołu zdawczo-odbiorczego podpisanego przez pracodawcę, potwierdzającego rozliczenie się z pracodawcą z minia powierzonego przez pracodawcę.

IV. SYSTEM, ROZKŁAD I WYMIAR CZASU PRACY

§ 7.

1. Czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy w siedzibie zakładu lub w innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę do wykonywania pracy.

2. Czas pracy wynosi 8 godzin dziennie i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie 5-dniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym.

3. W zakładzie obowiązują następujące godziny rozpoczynania i kończenia pracy:

1) system jednozmianowy;

2) oraz system dwuzmianowy;

4. System czasu pracy ustala się indywidualnie dla każdego pracownika Prezes Zarządu pracodawcy lub osoba upoważniona z ramienia Zarządu.

5. Do czasu pracy wlicza się przerwy określone w kodeksie pracy.

6. Czas pracy osób zatrudnionych w niepełnym wymiarze godzin ustala się indywidualnie dla każdego pracownika Prezes Zarządu pracodawcy lub osoba upoważniona z ramienia Zarządu.

7. Pora nocna obejmuje 8 godzin między godzinami 22.00 – 6.00.

8. W porze nocnej nie wolno zatrudniać kobiet w ciąży oraz – bez ich zgody – kobiet opiekujących się dziećmi w wieku do czterech lat lub pracowników, którzy chcą z tego prawa skorzystać zamiast matki.

9. Praca w godzinach nocnych jest dozwolona tylko na wyraźne polecenie przełożonego. Za pracę w godzinach nocnych przysługuje dodatek za każdą godzinę pracy w porze nocnej, w wysokości 20% stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę, określonego w odrębnych przepisach.

§ 8.

5

1. Pracownikowi, który na polecenie pracodawcy wykonywał pracę w dniu wolnym od pracy, przysługuje w zamian dzień wolny od pracy w innym terminie – w ciągu miesiąca.

2. Pracą w godzinach nadliczbowych jest praca ponad obowiązujące w zakładzie dobowe i tygodniowe normy czasu, czyli ponad 8 godzin na dobę oraz ponad 40 godzin w tygodniu. Praca w godzinach nadliczbowych jest dopuszczalna tylko w razie:

1) konieczności prowadzenia akcji ratunkowej dla ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, dla ochrony mienia lub usunięcia awarii;

2) szczególnych potrzeb pracodawcy.

3. Godziny nadliczbowe nie mogą przekraczać 2 godzin na dobę i 150 godzin w roku kalendarzowym.

4. Za pracę w godzinach nadliczbowych przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości: 100% wynagrodzenia – za pracę godzinach nadliczbowych przypadających w nocy, niedziele i święta niebędące dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, w dniu wolnym od pracy udzielonym pracownikowi w zamian za pracę w niedzielę lub w święto, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy lub 50% wynagrodzenia, za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w każdym innym dniu niż określony w ust. 1.

5. Pracownicy zarządzający zakładem pracy w imieniu pracodawcy, główny księgowy, kierownicy wyodrębnionych komórek organizacyjnych zakładu – oraz zastępcy tych osób – w razie konieczności wykonują pracę poza normalnymi godzinami pracy, bez prawa do dodatkowego wynagrodzenia.

V. OBECNOŚĆ W PRACY, USPRAWIEDLIWIANIE NIEOBECNOŚCI I SPÓŹNIEŃ

§ 9.

Pracownik potwierdza przybycie do zakładu na liście obecności, znajdującej się w dziale kadr.

§ 10.

Opuszczenie miejsca pracy lub spóźnienie do pracy usprawiedliwiają ważne przyczyny, a w szczególności:

1) niezdolność do pracy z powodu choroby pracownika;

2) odsunięcie od pracy na podstawie decyzji lekarza lub inspektora sanitarnego, jeżeli nie można zatrudnić pracownika przy innej pracy, odpowiedniej do jego stanu zdrowia;

3) choroba członka rodziny pracownika, wymagająca osobistej opieki pracownika nad chorym;

4) konieczność sprawowania osobistej opieki nad zdrowym dzieckiem w wieku do 8 lat;

5) konieczność wypoczynku po nocnej podróży służbowej – w granicach 8 godzin od zakończenia podróży – jeżeli pracownik podróżował w warunkach uniemożliwiających nocny wypoczynek.

§ 11.

1. Jeżeli pracownik nie może stawić się do pracy z przyczyny z góry wiadomej, ma obowiązek uprzedzić o tym pracodawcę, przynajmniej dzień wcześniej.

6

2. W razie nieobecności w pracy w innych okolicznościach niż określone w ust. 1 pracownik ma obowiązek zawiadomić zakład pracy o przyczynie nieobecności i przewidywanym czasie jej trwania, w pierwszym dniu nieobecności w pracy, a najdalej w dniu następnym.

3. O przyczynie nieobecności pracownik może zawiadomić osobiście, telefonicznie, telegraficznie, e-mailem, SMS-em lub przez inne osoby.

4. Pracownik ma obowiązek usprawiedliwić nieobecność w pracy, przedstawiając pracodawcy odpowiednie zaświadczenia najpóźniej w 7 dniu nieobecności. W ten sam sposób pracownik usprawiedliwia spóźnienie do pracy.

§ 12.

1. Czas pracy powinien być w pełni wykorzystany na pracę zawodową.

2. Załatwianie spraw prywatnych, społecznych itp. powinno odbywać się poza godzinami pracy.

3. Pracownik może załatwiać w godzinach pracy sprawy, o który mowa w ust. 2, jeżeli otrzymał zgodę przełożonego.

4. Za czas zwolnienia od pracy, o którym mowa w ust. 3, pracownikowi przysługuje wynagrodzenie tylko wtedy, gdy odpracował czas zwolnienia. Odpracowanie to nie jest pracą w godzinach nadliczbowych.

5. Pracownik może opuścić stanowisko pracy i teren zakładu, po uprzednim powiadomieniu przełożonego.

§ 13.

1. Pracodawca prowadzi ewidencję czasu pracy indywidualnie dla każdego pracownika.

2. Pracownik ma prawo wglądu do ewidencji czasu pracy.

VI. KARY PORZĄDKOWE

§ 14.

1. Za nieprzestrzeganie przez pracownika ustalonego porządku, Regulaminu Pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów przeciwpożarowych pracodawca może zastosować:

1) karę upomnienia,

2) karę nagany.

2. Za nieprzestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy lub przepisów przeciwpożarowych, opuszczenia pracy bez usprawiedliwienia, stawianie się do pracy w stanie nietrzeźwości lub spożywanie alkoholu w czasie pracy – pracodawca może zastosować karę pieniężną,

3. Kara pieniężna za jedno przekroczenie, jak i za każdy dzień nieusprawiedliwionej nieobecności, nie może być wyższa od jednodniowego wynagrodzenia pracownika, a łącznie kary pieniężne nie mogą przewyższać dziesiątej części wynagrodzenia przypadającego pracownikowi do wypłaty, po dokonaniu potrąceń, o których mowa w art. 87 §1 pkt. 1-3 Kodeksu pracy.

4. Wpływy z kar pieniężnych przeznacza się na poprawę warunków bezpieczeństwa i higieny pracy.

7

5. Kara nie może być zastosowana po upływie 2 tygodni od powzięcia informacji o naruszeniu obowiązku pracowniczego i po upływie 3 miesięcy od dopuszczenia się naruszenia tego obowiązku.

6. Kara może być zastosowana tylko po uprzednim wysłuchaniu pracownika.

7. Jeżeli z powodu nieobecności w zakładzie pracy pracownik nie może być wysłuchany, bieg dwutygodniowego terminu, przewidzianego w ust. 5 nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu do dnia stawienia się pracownika do pracy.

8. O zastosowanej karze pracodawca zawiadamia pracownika na piśmie, wskazując rodzaj naruszenia obowiązków pracowniczych, stopień winy pracownika jego dotychczasowy stosunek do pracy.

§ 15.

1. Karę stosuje kierownik zakładu (pracodawca lub osoba przez niego upoważniona) i zawiadamia o tym pracownika na piśmie, informując o możliwości wniesienia sprzeciwu. Odpis pisma składa się w aktach osobowych pracownika.

2. W ciągu 7 dni od zawiadomienia o ukaraniu pracownik może wnieść sprzeciw. O odrzuceniu czy uwzględnieniu sprzeciwu decyduje kierownik zakładu (prezes spółki, właściciel, dyrektor). Jeżeli sprzeciw nie zostanie odrzucony w ciągu 14 dni od daty wniesienia, oznacza to, że został uwzględniony.

3. Po roku nienagannej pracy karę uważa się za niebyłą, a odpis zawiadomienia o ukaraniu usuwa się z akt osobowych pracownika.

4. Uwzględniając osiągnięcia w pracy i nienaganne zachowanie pracownika po ukaraniu, kierownik zakładu pracy może uznać karę za niebyłą przed upływem roku.

5. Pracodawca nie może zastosować jednocześnie kilku kar porządkowych.

6. Wysokość kary pieniężnej, tryb nakładania kar porządkowych oraz zasady zatarcia kary są uregulowane w kodeksie pracy.

VII. OCHRONA PRACY KOBIET I MŁODOCIANYCH

§ 16.

1. Kobiet nie wolno zatrudniać przy pracach szczególnie uciążliwych czy szkodliwych dla zdrowia.

2. Niedozwolone są:

1) Wszystkie prace, przy których najwyższe wartości obciążenia pracą fizyczną, mierzone wydatkiem energetycznym netto na wykonanie pracy, przekraczają 5000 kJ na zmianę roboczą, a przy pracy dorywczej 20 kJ/min. Uwaga: 1 kJ = 0,24 kcal;

2) Ręczne podnoszenie i przenoszenie ciężarów o masie przekraczającej:

12 kg – przy pracy stałej,

20 kg – przy pracy dorywczej (do 4 razy na godzinę w czasie zmiany roboczej);

3) Ręczna obsługa elementów urządzeń (dźwigni, korb, kół sterowniczych itp.), przy której wymagane jest użycie siły przekraczającej:

50 N – przy pracy stałej,

100 N – przy pracy dorywczej (do 4 razy na godzinę w czasie zmiany roboczej);

4) Nożna obsługa elementów urządzeń (pedałów, przycisków itp.), przy której wymagane jest użycie siły przekraczającej:

120 N – przy pracy stałej,

200 N – przy pracy dorywczej (do 4 razy na godzinę w czasie zmiany roboczej);

5) Ręczne przenoszenie pod górę – po pochylniach, schodach itp., których 6 maksymalny kąt nachylenia przekracza 30 stopni, a wysokość 5 m – ciężarów o masie powyżej:

8 kg – przy pracy stałej,

15 kg – przy pracy dorywczej (do 4 razy na godzinę w czasie zmiany roboczej);

6) Przewożenie ciężarów o masie powyżej:

50 kg – przy przewożeniu na taczkach jednokołowych,

80 kg – przy przewożeniu na wózkach 2-, 3- i 4-kołowych,

300 kg – przy przewożeniu na wózkach po szynach.

7) Wyżej podane dopuszczalne masy ciężarów obejmują również masę urządzenia transportowego i dotyczą przewożenia ciężarów po powierzchni równej, twardej i gładkiej o pochyleniu nieprzekraczającym:

2%– przy pracach wymienionych w ppkt f tiret 1 i 2;

1% – przy pracach wymienionych w ppkt f tiret 3;

8) W razie przewożenia ciężarów po powierzchni nierównej w sposób określony w ppkt f tiret 1 i 2 masa ciężarów nie może przekraczać 60% wielkości podanych w tych podpunktach.

3. Kobietom w ciąży i w okresie karmienia:

1) wszystkie prace, przy których najwyższe wartości obciążenia pracą fizyczną, mierzone wydatkiem energetycznym netto na wykonanie pracy, przekraczają 2900 kJ na zmianę roboczą,

2) prace wymienione w ust. 2 ppkt b-f powyżej jeżeli występuje przekroczenie o 1/4 określonych w nich wartości,

3) prace w pozycji wymuszonej,

4) prace w pozycji stojącej łącznie ponad 3 godziny w czasie zmiany roboczej.

§ 17.

1. Kobiety w ciąży i pracownika opiekującego się dzieckiem do lat 4 nie wolno zatrudniać w porze nocnej, w godzinach nadliczbowych oraz delegować poza stałe miejsce pracy.

2. Kobiety w ciąży i karmiące nie mogą pracować we wszelkiego rodzaju pojazdach mechanicznych znajdujących się w ruchu.

3. Kobiet w ciąży nie można zatrudniać w warunkach narażenia na działanie pola elektromagnetycznego wysokiej częstotliwości.

§ 18.

1. Pracodawca ma obowiązek przenieść kobietę w ciąży do innej pracy, jeżeli:

1) jest zatrudniona przy pracy wzbronionej kobietom w ciąży,

2) przedłoży orzeczenie lekarskie, że ze względu na ciążę nie powinna wykonywać dotychczasowej pracy.

2. Jeżeli przeniesienie do innej pracy pociąga za sobą obniżenie wynagrodzenia, pracownicy wypłaca się dodatek wyrównawczy.

§ 19.

1. Pracownica, która karmi dziecko piersią, ma prawo do dwóch półgodzinnych przerw w pracy wliczanych do czasu pracy. Pracownica, która karmi więcej niż jedno dziecko, ma prawo do dwóch przerw po 45 minut każda.

2. Przerwa na karmienie nie przysługuje pracownicy, która jest zatrudniona na czas krótszy niż 4 godziny dziennie. Jeżeli czas pracy pracownicy nie przekracza 6 godzin dziennie, przysługuje jej jedna przerwa na karmienie.

VIII. BEZPIECZEŃSTWO I HIGIENA PRACY

§ 20.

1. Pracodawca zapewnia pracownikom bezpieczne i higieniczne warunki pracy, zgodnie z obowiązującymi przepisami, a w szczególności z działem X Kodeksu pracy i rozporządzeniem ministra pracy i polityki socjalnej z 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

2. Pracodawca przeszkala każdego przyjmowanego pracownika w zakresie ogólnych zasad i przepisów bhp na stanowisku, na którym pracownik został zatrudniony.

3. Przeszkolony pracownik składa pisemne oświadczenie w tej sprawie, które dołącza się do jego akt osobowych.

§ 21.

1. Przed dopuszczeniem do pracy pracownik jest kierowany przez pracodawcę na wstępne badania lekarskie.

2. W czasie zatrudnienia pracownik podlega badaniom okresowym i kontrolnym.

3. Badania są przeprowadzane na koszt pracodawcy.

§ 22.

1. Gdy pracownik zauważy usterki maszyn, urządzeń, narzędzi itp., ma obowiązek niezwłocznie zawiadomić o tym przełożonego.

2. Gdy pracownik uległ wypadkowi na terenie zakładu, a jego stan zdrowia na to pozwala – powinien niezwłocznie zawiadomić o zdarzeniu przełożonego.

3. Każdy pracownik, który zauważył wypadek, powinien niezwłocznie zawiadomić o nim pracodawcę.

§ 23.

1. Pracownik ma obowiązek stosować się do zarządzeń zakazujących lub ograniczających palenie tytoniu.

2. Na terenie zakładu palenie tytoniu jest dozwolone tylko w miejscach do tego wyznaczonych.

IX. URLOPY WYPOCZYNKOWE I ZWOLNIENIA OD PRACY

§ 24.

1. Pracownik ma prawo do corocznego, płatnego, nieprzerwanego urlopu wypoczynkowego. Wymiar i zasady przyznawania urlopów wypoczynkowych określa Kodeks pracy.

2. Pracownik nie może zrzec się prawa do urlopu.

3. Na wniosek pracownika urlop wypoczynkowy może być udzielony w częściach. Przynajmniej jedna część urlopu powinna obejmować nie mniej niż 14 kolejnych dni kalendarzowych. 4. Pracodawca i pracodawca użytkownik mogą uzgodnić wykorzystanie przez pracownika tymczasowego urlopu wypoczynkowego, w całości lub w części, w okresie wykonywania pracy tymczasowej na rzecz tego pracodawcy użytkownika, ustalając zarazem tryb udzielenia tego urlopu.

5. Jeżeli okres wykonywania pracy na rzecz danego pracodawcy użytkownika obejmuje 6 miesięcy lub okres dłuższy, pracodawca użytkownik jest obowiązany umożliwić pracownikowi tymczasowemu wykorzystanie w tym okresie urlopu wypoczynkowego, udzielając, w terminie uzgodnionym z tym pracownikiem, czasu wolnego od pracy w wymiarze odpowiadającym przysługującemu temu pracownikowi urlopowi wypoczynkowemu.

§ 25.

1. Pracownik powinien wykorzystać urlop wypoczynkowy zgodnie z planem urlopów.

2. Plan urlopów sporządza pracodawca, uwzględniając wnioski pracowników i potrzeby zakładu pracy.

3. Pracodawca podaje plan urlopów do wiadomości pracowników do 31 grudnia poprzedniego roku kalendarzowego.

4. Przed terminem rozpoczęcia urlopu pracownik ma obowiązek złożyć bezpośredniemu przełożonemu wniosek urlopowy.

5. Bezpośredni przełożony przekazuje wniosek urlopowy ze swoją pisemną akceptacją do działu kadr i płac.

6. Na polecenie bezpośredniego przełożonego, przed rozpoczęciem urlopu, pracownik jest zobowiązany przekazać niezbędne informacje, dokumenty i przedmioty osobie, która będzie go zastępować.

§ 26.

1. Pracodawca udziela pracownikowi urlopu na żądanie w terminie przez niego wskazanym w wymiarze nie więcej niż 4 dni w każdym roku kalendarzowym.

2. Pracownik możliwie jak najwcześniej zgłasza na piśmie żądanie udzielenia urlopu bezpośredniemu przełożonemu oraz do działu kadr i płac.

3. Pracownik może zgłosić wykorzystywanie urlopu najpóźniej w dniu jego rozpoczęcia do godz. 10. Forma zawiadomienia jest dowolna, z tym że niezwłocznie po powrocie do pracy pracownik powinien potwierdzić na piśmie wykorzystanie urlopu na żądanie.

§ 27.

Pracodawca może zobowiązać pracownika do podania adresu, pod którym będzie przebywał podczas urlopu, lub do okresowego kontaktowania się z bezpośrednim przełożonym lub inną wyznaczoną osobą.

§ 28.

1. Termin urlopu może zostać przesunięty na wniosek pracownika, umotywowany ważnymi przyczynami, jak również z powodu szczególnych potrzeb zakładu pracy.

2. W wyjątkowych okolicznościach, które nie były znane w chwili rozpoczynania urlopu, pracodawca może odwołać pracownika z urlopu. Pracodawca ponosi koszty 

związane z odwołaniem pracownika z urlopu.

§ 29.

1. Na pisemny wniosek pracownika pracodawca może udzielić mu urlopu bezpłatnego.

2. Przy udzielaniu urlopu bezpłatnego dłuższego niż 3 miesiące pracownik zawiera z pracodawcą porozumienie określające przypadki, w których może odwołać pracownika z urlopu.

§ 30.

1. Pracownik ma prawo do okolicznościowych zwolnień od pracy, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

2. Zwolnienie przysługuje:

1) 2 dni – z okazji ślubu pracownika, urodzenia się dziecka pracownika, zgonu i pogrzebu małżonka, dziecka, ojca lub matki, ojczyma lub macochy pracownika,

2) 1 dzień – z okazji ślubu dziecka pracownika, zgonu i pogrzebu rodzeństwa, teściów, dziadków oraz innych osób pozostających na utrzymaniu pracownika lub pod jego opieką.

3. Wynagrodzenie za zwolnienie od pracy ustala się jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy.

X. WYPŁATA WYNAGRODZENIA

§ 31.

1. Pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za pracę określone w umowie o pracę i przepisach płacowych obowiązujących u pracodawcy.

2. Informacja o wysokości indywidualnego wynagrodzenia pracownika stanowi tajemnicę przedsiębiorstwa pracodawcy i może być przez niego ujawniana bez zgody pracownika tylko osobom lub organom upoważnionym do tego przez przepisy prawa.

3. Wynagrodzenie za pracę wypłaca się raz w miesiącu, 10 dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, za który wypłacane jest wynagrodzenie.

4. Jeżeli ustalony dzień wypłaty wynagrodzenia za pracę jest dniem wolnym od pracy, to wynagrodzenie wypłaca się w dniu poprzedzającym.

5. Wynagrodzenie wypłaca się w gotówce do rąk pracownika albo osoby upoważnionej w kasie, w godzinach jej otwarcia. Za pisemną zgodą pracownika wynagrodzenie wypłaca się na wskazany przez niego rachunek bankowy.

6. Szczegółowe zasady wynagradzania pracowników określa regulamin wynagradzania.

XI. PRZEPISY PORZĄDKOWE I KOŃCOWE

§ 32.

1. Przebywanie na terenie zakładu poza godzinami pracy lub w dni wolne od pracy jest dozwolone na polecenie przełożonego lub po uzyskaniu jego pisemnej zgody.

2. Pracownik ma prawo wynosić poza teren zakładu przedmioty stanowiące własność pracodawcy tylko na podstawie dokumentów wystawionych przez przełożonego.

§ 33.

Pracownik, który odchodzi z zakładu pracy, ma obowiązek rozliczyć się ze swoich zobowiązań, a w szczególności z przedmiotów i urządzeń, które pobrał w związku z wykonywaną pracą.

§ 34.

1. Regulamin Pracy został ustalony na czas nieoznaczony i może być zmieniony przez pracodawcę.

2. Regulaminy obowiązujące w zakładzie, a także inne przepisy związane ze stosunkiem pracy są do wglądu w dziale kadr.

§ 35.

Regulamin Pracy wchodzi w życie po upływie 14 dni od daty jego ogłoszenia.